Tijdens de spijsvertering wordt het voedsel dat via de mond het lichaam binnentreedt verkleind en verwerkt tot voedingsstoffen die als energiebron dienen voor het lichaam. De darmen vormen daarbij een belangrijke barrière, waarbij de voedingsstoffen door de darmwand transporteren en zo in het bloed terecht komen¹. Ons immuunsysteem moet tolerant zijn voor alle stoffen die de darmwand passeren. Als het immuunsysteem de eiwitten van de voedingsstoffen als lichaamsvreemd aanziet, treedt er een allergische reactie op^{(bron 1, bron 2)}. Een voedselallergie wordt vaak verward met een voedselintolerantie. Een voedselintolerantie treedt op wanneer een bepaald enzym dat de macronutriënten verteerd niet- of in mindere mate aangemaakt kan worden, zoals bij een lactose-intolerantie. Een voedselintolerantietest wordt op een andere manier uitgevoerd (dan de ImuPro test), denk hierbij aan een adem-/bloedanalyse voor bijvoorbeeld een lactose-intolerantie test. Bij een voedselallergie reageert het immuunsysteem met antistoffen, ook wel Immunoglobulines (Ig) genoemd. Hierbij is er onderscheid tussen een directe (type-I) voedselallergie IgE en een vertraagde (type-III) voedselallergie IgG. Bij een IgE-voedselallergie treden de klachten vaak op vlak direct na het nuttigen van een ‘trigger food’. Hierbij zijn de klachten vaak hevig, denk aan een pinda-allergie^{(bron 2)}. Bij een IgG-voedselallergie is er sprake van een laaggradige ontsteking waarbij de symptomen vaak pas uren of zelfs dagen na het nuttigen van een ‘trigger food’ optreden.

Koolhydraten: Koolhydraten komen in de vorm van grote suikerketens (glycogeen en zetmeel) het lichaam binnen en worden tijdens de eerste stap door enzymen afgebroken tot twee gekoppelde suikermoleculen (maltose, sucrose en lactose). Vervolgens worden deze disachariden door enzymen afgebroken tot enkelvoudige suikers waarvan de bekendste vormen glucose, fructose en galactose zijn. Deze monosachariden worden opgeslagen in de lever en getransporteerd door het lichaam om als energiebron te dienen^{(bron 2, bron 3)}.

Eiwitten: Eiwitten komen in een complex gevouwen vorm het lichaam binnen en worden door het enzym protease opgeknipt in kleinere peptiden. Het enzym peptidase knipt deze peptiden vervolgens in aminozuren. Aminozuren zijn ze een bron voor de opbouw van spieren en dienen als bouwstenen voor het maken van belangrijke eiwitten die nodig zijn voor het reguleren van genetische processen. Verder spelen aminozuren ook een belangrijke rol tijdens weefselreparatie^{(bron 2, bron 3)}.

Vetten: Vetten komen het lichaam binnen in vetdruppels. Galzouten uit de galblaas maken van deze vetdruppels micellen. Een micel is een deeltje waarbij de binnenkant bestaat uit een vet oplosbaar deel en de buitenkant uit een wateroplosbaar deel zodat het vetdeeltje makkelijk door de bloedbaan kan transporteren. Deze micellen vormen triglyceriden die dienen als bron voor de celmembraan en voor energieopslag. Overtollig vet wordt opgeslagen in de vorm van lichaamsvet rond de taille en visceraal vetweefsel^{(bron 2, bron 3)}.